BAGONG BATAS SA HIERARKIYA NG STA. IGLESIYA

 

  Larawan ng ating Inang Sta. Iglesiya na maluwalhating nakaupo sa harap ng trono    ng Diyos Ama, kasama ang kanyang esposong si Jesukristo.

HOMILIYA PARA SA Ika-29 LINGGO SA KARANIWANG PANAHON (Cycle B) 

BAGONG BATAS SA HIERARKIYA NG STA. IGLESIYA 

Dito sa ebangheliyo ngayong ika-29 na Linggo sa Karaniwang Panahon, na kinuha sa Mk 10:35-45, ang Panginoong Jesukristo ay nagbibigay ng isang bagong batas sa Hierarkiya para sa kanyang Sta. Iglesiya. 

Ano po ba ang hierarkiya? Ang Hierarkiya ay isang sistema sa loob ng isang organisasyon o sosyedad kung saan ang mga tao, o grupo, ay niraranggo ng isa sa itaas ng isa ayon sa katayuan, o awtoridad, sa loob ng organisasyon, o sosyedad, na iyan. 

Kung papaano nagbigay ang Panginoong Jesusktisto ng isang bagong batas sa Hierarkiya, ay pakinggan po muna natin ang kuwento ng ebangheliyo tungkol sa bago at ibang klaseng pagpapatupad ni Kristo ng isang batas sa hierarkiya sa loob kan kanyang Sta. Iglesia, sa ganitong sumusunod na insidente: 

Lumapit kay Jesus ang mga anak ni Zebedeo na sina Santiago at Juan. Sinabi nila, “Guro, may hihilingin po sana kami sa inyo na  sana po ay makasama kami sa inyong maluwalhating trono sa kaharian ng Diyos upang maupo ang isa sa amin sa kanan mo at ang isa naman ay sa kaliwa mo.” 

Ngunit sabi ni Jesus sa kanila, “Hindi ninyo nalalaman ang inyong hinihingi.Hindi ako ang magpapasya kung sino ang mauupo sa aking kanan at sa aking kaliwa. Ang mga karangalang iyan ay para sa mga pinaglaanan ng Ama.” 

Nang malaman ito ng sampung iba pang mga alagad, nagalit sila sa magkapatid na Santiago at Juan. ͞Kaya't tinawag silang lahat ni Jesus at sinabi sa kanila, “Alam ninyo na sa mga pagano ang kanilang tinatawag na mga pinuno ay nagpapanginoon sa kanila, at ipinadarama ng kanilang mga dakilang tao ang kanilang kapangyarihan sa kanila. Hindi ito mangyayari sa inyo. Hindi; dahil ang sino mang magnais na maging dakila sa inyo ay dapat na maging inyong lingkod; At ang sinumang gustong maging una sa inyo ay magpa-alipin sa lahat. Sapagkat kahit ako, na Anak ng Tao, ay naparito sa mundo, hindi upang paglingkuran kundi upang maglingkod at magbigay ng aking buhay para matubos ang maraming tao!” 

Kung gayon, malinaw na isinasabi po dito sa ebangheliyo ang tungkol sa luma at ang bagong batas sa Hierarkiya ng Sta. Iglesiya. 

Ano po ang lumang batas ng Hierakiya sa Sta. Iglesiya? Ang sabi ni Jesukristo ang lumang batas daw sa Hierarkiya ay ‘yung sa paganong hierarkiya na ang kanilang tinatawag na mga pinuno ay nagpapanginoon sa kanila, at yaong kanilang mga dakilang tao ay ipinadarama ang kanilang kapangyarihan sa ibabaw nila. Iyan po ang luma. At kung ang lumang batas sa Hierarkiya ng Sta. Iglesiya ang nagaganap, at nakikitang umiiral sa loob ng iglesiyang iyan, malamang na ang iglesiya nga na iyan ay pagano ayon sa katuruan ng ebangheliyong maririnig natin ngayong linggo.

Subali’t ang bagong batas daw na bigay ngayon ni Jesukristo tungkol sa Hierakiya para sa kanya ay ang kung sino ang gustong maging dakila ay dapat magin lingkod ng lahat, at kung sino ang gustong magin una sa lahat ay dapat maging alipin muna ng lahat, dahil sa ang misyon ni Kristo dito sa lupa ay hindi ang pagmimigay ng mga gantimpala sa tao, kundi ang magsakit, magdusa, at mamatay para sa kaligtasan ng tao (cf. Jh. 3:17; 12:47). 

Ang mga huling katagang ito naman po ay may kinalaman sa Unang Pagbasang ginawa natin ngayon sa linggong ito, na nagtutukoy sa tungkulin ng isang “lingkod ni Yahweh.” (Isaias 53:10-11). At iyan ang sinabi ni Jesus na kanyang gagawin, ang maglingkod at magbigay ng kanyang buhay para matubos ang maraming tao sa mundo. 

Ang tanong ay, ito bang bagong batas ng hirarkiya ni Kristo ay nagaganap o nangyayaring nag-iiral ngayong sa ating mga iglesiya sa kasakuyang panahon? O, yung luma at dating batas sa Hierarkiya pa rin ang siyang nagaganap sa ating mga iglesiya? Ano po ang kasalukuyang obserbasyon ninyo? 

Hindi po ba ‘yung ikalawang bahagi sa ebangheliyo na nagkukuwento tungkol sa pag-away-away at nagin alitan ng mga tagasunod ni Kristo ay ang siyang nangyayari sa loob ng ating kasalukuyang mga iglesiya? Hindi ba ang mga posisyon sa loob ng ating mga iglesiya ay promosyon sa karangalan, onra at dignidad at hindi naman posisyon sa paglilingkod, o ministeryo, na kadalasan ay ibinebenta at ikinakalakal, o pinababayaran, sa  mga tao? Kaya nga, dahil sa mayroong parating imbuweltong pera at onra, kaya malimit na mangyari ang mga agawan at awayan para sa mga puwesto at posisiyon ng karangalang ito, na siya namang dahilan ng pagkakadismaya at pagkawatak-watak ng maraming miyembro na dahil sa hindi sila ang naitalaga sa ganitong mga posisyon at nabigyan ng ganitong promosyon ay nagagalit na. Ito ay nagbubunga pa rin ng mga pang-aaway-away at panibugho ng iba pang mga miyembro dahil sa ang gusto ng iba ay sila ang mabigyan, maupo, at maitalaga sa ganitong mga posisyon ng karangalan at onra, at hindi iyong kasalukuyang binigyan ng mga ito. Ang sitwasyon ring ito ay ang dahilan ng paglaganap ng tinatawag na “simony”, o ang pagbenta at pagkalakal ng mga sagradong posisyon ng karangalan, sa loob ng nakaraan at kasalukuyang mga iglesiya ni Kristo.    

Ganyan na ganyan ang nangyari noon sa mga alagad ni Jesus sa pagkukuwento ng ebangheliyo ngayong linggo. Kaya marapat na paalalahanang muli ang mga taong iglesiya tungkol sa bagong batas na ito ng Hirarkiya ni Jesukristo, upang ang katuruang sinasabi sa Ikalawang Pagbasa  na kinuha sa Sulat sa mga Ebreyo (4:14-16) ay siyang mangyari. 

At ito naman po ang sinasabi sa Ikalawang Pagbasa:  “Kaya nga, magpakatatag tayo sa ating pananampalataya, dahil mayroon tayong Dakilang Pinakapunong Pari na pumasok na sa kalangitan, doon mismo sa harap ng Diyos. Siya'y walang iba kundi si Jesus na Anak ng Diyos. Ang ating Pinakapunong Paring ito ay nakakaunawa sa ating mga kahinaan sapagkat tulad natin, tinukso siya sa lahat ng paraan, subalit kailanma'y hindi siya nagkasala. Kaya't huwag tayong mag-atubiling lumapit sa trono ng mahabaging Diyos upang makamtan natin ang habag at pagpapala na tutulong sa atin sa panahon ng ating pangangailangan.” 

Ang Pinakapunong Pari po nating iyan na tinutukoy dito sa Ikalawang Pagbasa ay walang iba kundi si Jesukristo na nagbigay sa atin ng bagong batas ng Hierarkiya, na dahil sa dinanas niyang mga paghihirap, pangungutya, at kaparusahan sa katawan bilang isang Anak ng Diyos at lingkod ni Yahweh sa misyon at gawaing pagtubos sa atin sa mga kahinaan at kasalanang nagawa ng sinaunang mga tao ay ipinasok niya tayo ngayon sa kanyang trono sa kalangitan bilang isang malinis at dalisay na birhen, ang bagong Sta. Iglesiya, upang iharap tayo bilang kanyang bago at malinis na esposa sa ating dakilang Diyos at Ama sa langit. 

Ngayon, ang tanong ay alin po sa dalawang ito, ‘yun bang luma o ang bagong hierarkiya, ang maganda, mainam at epektibong sundan at ipatupad sa loob ng Sta. Iglesiya? Kung si Kristo ang tatanungin, siyempre, ang pipiliin niya ay ang kanyang bagong hierarkiya upang magampanan at maisakatuparan niya ang kanyang misyon bilang isang Mesias at Pinakamataas na Pari ng Bagong Tipan. 

Ako nga din, sa kasalukayang kalagayan ko bilang isang sahuran ng munisipyo ang may iilan pa ang pumupuna at naiinggit sa aking pagtupad ng isang pagiging sekretaryo sa lahat ng mga miting sa munisipyo, na ang buong akala nila ang posisyong ito na mayroong onra at karangalang masasabi. Hindi po nila alam na ito ay isang serbisyo na may kaakibat na mabigat na responsibilidad at trabaho, Sa totoo po ay ginagampanan po lamang natin ang trabahong ito bilang isang masipag, matiyaga at tapat na lingkod bayan.

 

dnmjr/14Oct. 2024

"KAYAMANAN SA LANGIT HINDI SA LUPA!"

 

HOMILIYA PARA SA Ika-28 LINGGO SA KARANIWANG PANAHON (Cycle B) 

KAYAMANAN SA LANGIT HINDI SA LUPA! 

Kung dito sa lupa ay mayaman ka na ngayon, handa ka bang ipagbili ang lahat ng iyong mga ari-arian at ipamigay mo sa mahihirap ang lahat na iyong napagbentahan, at saka sumunod ka kay Jesus upang magkaroon ka ng kayamanan sa langit? 

Hehehe! Sino daw po ang taong tatanggap sa “challenge” na ito sa atin ngayon? Pakinggan nating muli ang mga sinabi sa ebangheliyo ngayong linggo na kinuha sa Markos 10:17-27. 

May isang binatang naglapit kay Jesus, upang magtanong ng ganito: “Mabuting guro, ano po ba ang dapat kong gawin upang makamtan ko ang buhay na walang hanggan?” 

Napaka-inosente at napaka-simpleng tanong po na’to. Pero, ang ibig tukuyin ng binata na pagusapan nila ni Jesus ay ang tungkol sa buhay na walang hanggan. 

Ano po ba ang buhay na walang hanggan? Ang buhay na walang hanggan ay ang pinaka-trabaho ng ating buhay dito sa mundo, o sa lupa. Ito ay ang buhay natin na naguumpisa na ngayon sa lupa at nagpapatuloy sa susunod nating buhay pagkatapus na tayo’y mamatay. Ito ang gustong seguruhing makuha na kaagad ng binata kay Jesus, na kung papano niya ito makakamtan? 

Ano naman po ang naging sagot ni Jesus sa binata? Ito ang kanyang sagot: “Bakit tinatawag mo akong mabuti? Walang ibang mabuti kundi ang Diyos lamang.” Ang ibig sabihin ni Jesus ay dahil sa ang Diyos lamang ang mabuti; samakatuwid, tayong lahat na mga tao dito sa lupa ay hindi mabubuti. 

Kaya nga, sa Unang Pagbasa na kinuha sa Karunungan (7:7-11), ay sinasabi na, “Sapagkat alam kong ako'y tao lamang, ako'y nanalangin na bigyan ako ng pang-unawa kaysa trono at setro, na mas matimbang kaysa alinmang kayamanan, o sa pinakamahal na alahas. Ang ginto ay tulad lamang ng buhangin kung ihahambing sa Karunungan. Ang pilak nama'y nagmimistulang putik kapag inihambing sa kanya. Para sa akin, siya'y higit pa sa kalusugan o kagandahan.” 

Ang karunungang po na ito na sinasabi dito sa Unang Pagbasa ay ang kayamanan sa langit na binabanggit naman ni Jesus sa ating ebangheliyo na siyang buhay na walang hanggan na ibig tutukuyin naman ng binata. 

Kaya, ang sinasabi dito sa Unang Pagbasa ay kahalintulad sa ikinikuwento ni Jesus sa ating ebanghelio. At dahil  hindi nga tayo mabuti ay kailangang umpisahan na nating tupdin ngayon pa lang ang lahat ng mga kautusang isinulat ni Moises upang tayo ay maging  mga taong mabubuti, aniya ni Jesus sa binata. 

At sumagot naman ang binata, “Nguni’t Guro, sa umpisa at sa simula pa noong maliit na bata pa lamang ako, hanggang ngayon, ay sumusunod na ako sa lahat ng mga ‘yan, tulad ng “huwag kang mangalunya, huwag kang papatay, huwag kang magnakaw, huwag kang sumaksi sa kasinungalingan, huwag kang mandaya, at igalang mo ang iyong ama at ina, at iba pa.” 

At napahanga naman talaga si Jesus dahil sa tinuran ng binata. Kaya, aniya ni Jesus, “Kung gayon, isang bagay na lang ang kulang sa ‘yo na di mo pa nagagawa. Heto, ipagbili mo ang lahat ng iyong mga ari-arian at ipamigay mo sa mahihirap ang lahat na iyong napagbentahan, at pagkatapus sumunod ka sa akin upang magkaroon ka ng higit na kayamanan sa langit.” 

Ang ibig sabihin po natin ng “kayamanan sa langit” ay ang karunungan na kailangang bilhin ito ng binata kay Jesus sa pamamagitan ng pagbebenta niya ng lahat ng mga pag-aari niya, at pagkatapus niyang ipagbenta ang mga ito ay ang pinagbentahan naman niya ay kailangang ipamigay sa mga taong mahihirap at dukha para lubusang mawalan siya ng anumang alalahanin sa buhay. At pagkatapus na mawalan na siya ng mga aalalahanin sa buhay ay umpisahan na niyang sumunod kay Jesus upang makamtan niya na ang karunungan na bigay ng Diyos sa tao dito sa mundong ibabaw sa pamamagitan ng lubos na pakikinig sa lahat ng mga katuruan ni Jesus. 

Ang ibig sabihin pala ng "kayamanan sa lupa" ay hindi naman pala literal na kayamanan, tulad ng mga ari-arian, o mga pera sa banko, kundi ang mga bagay na karaniwang kinaaabalahan at mga alalahaning tinatangkilik ng tao sa buhay, na siyang dapat mawala, ibenta o ipagbili, upang lubusang makasunod kay Jesus sa pakikinig sa kanyang mga katuruan na magdadala sa kanya ng karunungan sa buhay. 

Ang karunungan na iyan na bigay ng Diyos sa pamamagitan ng mga katuruan ni Jesus ay ang buhay na walang hanggan na nais na makamtan sana ng binata dahil sa pagtatanong niya kay Jesus na “Ano pa ba ang dapat kong gawin upang makamtan ko ang buhay na walang hanggan?” At sinagot naman ni Jesus ang binata na, “kung gusto mo ng buhay na walang hanggan ay kailangang humayo ka at ipagbili mo ang lahat mong tinatangkilik, ipamigay mo ang salapi sa mga dukha at mga mahihirap na tao at, kun gayon, ay magkakaroon ka ng nakaimbak na kayamanan sa langit. Pagkatapos pumarito ka, pasanin mo ang krus at sumunod ka sa akin”. 

Sa pagkarinig nito ng binata, siya ay nanlumo at malungkot na tumalikod siya upang umalis sapagkat siya'y lubhang napakayaman. 

Kaya, sinabihan ni Jesus ang kanyang mga alagad, “Mga anak, sadyang napakahirap para sa mayayaman ang makapasok sa kaharian ng Diyos! Mas madali pang dumaan ang kamelyo sa butas ng karayom kaysa isang mayaman na pumasok sa kaharian ng Diyos. Tandaan ninyo, ang sinumang nag-iwan ng kanyang tahanan, o mga kapatid, mga magulang, mga anak, mga lupain, dahil sa akin at sa Ebanghelio, ay tatanggap sa buhay na ito ng isandaang ulit pa ng mga iyon, ngunit may kalakip na pag-uusig. At sa panahong darating, magtatamo siya ng buhay na walang hanggan.” 

O, di ba malinaw ang ibig na mangyari sa atin ni Jesus bilang kanyang mga alagad? Una, ipagbenta ang lahat ng ari-arian natin at ang pinagbentahan ay ipamigay sa mga mahihirap na tao at sa mga dukha. Pagkatapus, ang pangalawa, ay pumunta na tayo kay Jesus at umpisahang sumunod sa kanya at makinig sa lahat ng mga katuruan niya upang magkaroon tayo ng mga bagong karunungan sa buhay. Kapag nagawa na natin ito ay magkakaroon na tayo ngayon ng maraming ari-arian bilang kabayaran sa lahat ng mga ipinagbenta natin noon, na may kaakibat na mga persekusyon, pagdurusa’t pag-uusig na dapat sagupain natin ng buong tapang sa tulong ng bagong karunungang taglay natin na itinuro sa atin ni Jesus, at saka pa lamang natin matatamo ang buhay na walang hanggan sa panahong darating. At ang buhay na walang hanggan na ito ay, walang iba, kundi ang buhay na may karunungan, at may maraming nalalaman sa buhay na gamit natin na pananggalang sa mga masasama, at sa mga problemang dumarating sa ating pang-araw-araw na buhay.  

Kaya nga sa Pangalawang Pagbasa na galing sa sulat ni San Pablo Apostol sa mga Taga-Ebreyo (4:12-13) ay pinaaalalahanan tayo tungkol sa kapangyarihan ng Karunungan ng Diyos na: “Sapagkat buhay at mabisa ang salita ng Diyos at higit na matalas ito kaysa sa alin mang tabak na may dalawang talim. Bumabaon ito hanggang sa ikapaghihiwalay ng kaluluwa at ng espiritu at ng kasu-kasuan at utak ng buto. Nakakatalos ito ng mga pag-iisip at mga saloobin ng puso. At walang anumang nilikha ang makakapagkubli ng kaniyang mga gawa sa paningin ng Diyos.” 

Ang pagkakaroon ng Karunungan ng Diyos na iyan ay siyang buhay na walang hanggan na pinaka-dapat trabahuhin natin sa buhay na ito upang magkaroon tayo ng kayamanan sa langit na hindi masisira ng anumang kalawang, o insekto, dahil ito ay nasa tuktok ng ating mga kaisipan, at ang bunga nito ay magpasawalang hanggan. Iyan po ang buhay na walang hanggan…ang pagkakaroon ng mga karunungan at kaalaman sa pamamagitan ng pag-aaral, o edukasyon, at mga pagsasanay sa buhay. 

Iyan po ang buong kaganapan ng kuwento sa likod ng temang “Kayamanan sa langit hindi sa lupa” ayon sa ating ebangheliyo ngayong linggo. 

Kaya naman pala, ang sabi sa atin ng mga magulang natin noon ay, “Anak, mag-aral kang mabuti, dahil ‘yan lang ang pamanang maibigay naming sa iyo ng tatay mo.’ Dahil ang edukasyon at pagsasanay pala na natatanggap natin sa ating mga paaralan at natututunan natin sa pang-araw-araw na buhay, ay isang pamanang hindi nasisira, kundi bitbit natin saan man tayo magpunta, at sa kung anumang estado o kalagayan sa buhay ang ating marating. Ang karunungan na nakukuha natin sa pamamagitan ng edukasyon at pagsasanay ay ang buhay na walang hanggan, at ang kayamanan sa langit na tinutukoy ni Jesus sa ating ebangheliyo ngayong linggo, na mas nakahihigit pa sa lahat ng kayamanang makukuha natin ngayon dito sa ibabaw ng lupa. Ito ay sumasangayon sa sinabi sa Unang Binasa na galing sa Aklat ng Karunungan (7:11), na “Nang makamit ko ang Karunungan dumating sa akin ang lahat ng pagpapala; siya ang nagkaloob sa akin ng kayamanang walang kapantay.” 

Okay ba sa inyo ‘to? Kung okay sa inyo, ‘e di okay na rin sa akin. Nguni’t mayroon pa tayong isang triviang tanong na dapat nating sagutan na mayroong koneksyon sa ating ebangheliyo ngayong linggo. 

Heto po ang isang triviang tanong: Ano po ba ang ginawa ng isang mayaman na tao upang mapapasok siya sa isang napakaliit na butas ng karayom, kagaya ng isang kamelyong nakapasok sa isang maliit na butas ng karayom?   

Ang maliit na butas ng karayom ay sumisimbolo sa isang buhay na mahigpit, masalimoot, masikip, at napakahirap. Ano po ba ang ginagawa ng isang mayamang tao, na may napakaraming pera, mga ari-arian, katanyagan sa sosyedad, at mataas na posisyon sa lipunan, na pwedeng mabuhay sa isang mahigpit, masalimoot, masikip, at napakahirap  na kalagayan sa kasalukuyang buhay niya? Ano po ba ang sagot dito sa triviang tanong na ito?

dnmjr/7 Oct. 2024

"DIBORSYO"

HOMILYA PARA SA IKA-27 na LINGGO SA KARANIWANG PANAHON (Cycle B). 

“DIBORSYO” 

Ano po ba ang diborsyo? Ang diborsyo ay ang legal na paglusaw, o pagtunaw, ng isang kasal ng mag-asawa na ginagawa ng isang korte o anumang karampatang awtoridad. 

Sa nakaraang okasyon ay nagkaroon tayong pagkakataon na talakayin ng pahapyaw ang tungkol sa diborsyo. Iyan ay noong magtema tayo ng “Marriage in the Lord.”  Doon sinabi natin na mayroong dalawang uri ng kasal; yung una, ay ‘yung tnatawag na kasal sa papel; at yung pangalawa ay ‘yung kasal sa mata ng Diyos mismo. At sinabi natin doon na ang mga kasal na kadalasang napapailalim at nagiging biktima ng mga diborsyo ay ‘yung mga kasal sa papel lamang. 

Bakit kaya? Dahil sa ang kasal sa mata ng Diyos ay masusing isinasagawa ng Sta. Iglesiya sa espiritu ng Panginoong Jesukristo na nagpakasal rin sa Sta. Iglesia bilang kanyang malinis at mabinungang esposa. Ang uri ng kasal na ito ni Kristo at ng Sta. Iglesia ay ang modelo ng tumatagal at hanggang sa kamatayang pagkakaisa sa isang kristiyanong pag-aasawa. 

Ang pag-aasawa na hindi nauuwi sa diborsiyo, o mula sa anumang iba pang gawa ng tao o sa bisa ng batas ng tao, ay ang kasal na ang Diyos mismo ang nagbuklod sa pagkakaisang “pinagsama-sama at hindi dapat paghiwalayin ng sinumang tao” (Mt. 19:6). Ito ay ang "kasal sa Panginoon" na isinagawa sa Sakramento ng Banal na Matrimoniyo (mula kay L. "mater" (ina) + "munus, munera" (trabaho, o gawain). 

Ang ibig sabihin ng “kasal sa Panginoon” ay ang kasal sa pagitan ng lalaki at ng kanyang nobya ay ginawa sa diwa ng kasal sa pagitan ni Kristo at ng kanyang Sta. Iglesiya na nagreresulta sa walang hanggang pagkakaisa ng Mistikong Katawan ni Kristo, na siyang Sta. Iglesiya (cfr. 1 Cor. 12:27-28). 

Nang si San Pablo na Apostol ay gumamit ng "katawan" tulad ng sa pariralang "Korpore Mistiko ni Kristo", ang ibig niyang sabihin ay literal, pisikal na katawan, na binubuo ng ulo, kumpleto sa mga bahagi at organo ng isang anatomikal na katawan, upang sumagisag sa pagkakaisa ng ang Sta. Iglesiya bilang kanyang “Mystical Body”. Ano ang pagkakaisang ito na nakikita sa isang literal na pisikal na katawan? Sinasabi natin na ang isang tao ay buhay at nabubuhay kapag ang bawat bahagi ng kanyang katawan ay gumagana dahil ito ay maayos na nakakabit sa ulo na nagsisilbing sentro ng pag-iisip, pagkontrol at pag-uutos ng lahat ng bahagi ng katawan na nagdidikta ng kanilang mga tungkulin at galaw upang bumuo ng isang buhay na organikong sistema. 

Ang konseptong ito ng isang katawan na inilapat sa kasal ay nagmula sa isang naunang biblikal na salaysay na matatagpuan sa Gen. 2:21-24 sa kwentong hardin ng Eden kung saan pinatulog ng Diyos ang unang taong si Adan, pagkatapos ay kumuha ng tadyang mula sa kanyang tagiliran upang mabuo ang unang babae na ibinigay ng Diyos sa kanya para maging kanyang asawa. Ang pag-aasawang ito sa pagitan ng mag-asawa bilang bumubuo ng isang katawan ay malalim na idiniin ni Jesukristo nang sabihin niya: “Ngunit mula sa pasimula ng paglalang, sila ay ginawa ng Diyos na lalaki at babae. Ito ang dahilan kung bakit kailangang iwanan ng lalaki ang ama at ina, at ang dalawa ay maging isang katawan. Hindi na sila dalawa, ang mga ito ay bumubuo ng isang katawan” (Mk. 10:6-8. Cfr. din Gn. 2:24; Mt. 19:5; Ep. 5:31). Ito ang unang kasal bilang isang panghabang-buhay at hindi masisira na batas para sa lahat ng kasal sa ilalim ng Diyos na ipinakita sa sakramento ng Banal na Matrimonyo. 

Upang higit na linawin ang isang katawan na ito sa kasal, ginamit ni Apostol Pablo ang pariralang “isang laman” upang tukuyin ang mga kasal ng tao (Cfr. 1 Cor. 6:16). 

Ngayon, samakatuwid, upang maibalik ang malungkot na kalagayan ng lahat ng pag-aasawa ng tao na hindi ginawa “sa Panginoon” (Cfr. 1 Cor 7:10,39), si Kristo, ang Anak ng Diyos, ay napagtanto para sa atin ang isang kasal na espirituwal at banal sa naturalesa, na walang iba kundi ang kanyang kasal sa Sta. Iglesiya, na kinokopya ang prinsipyong "isang katawan, isang laman" na parehong nakapaloob sa makadios at sa batas ng tao para sa mga kasal (Cfr. Ep. 5:21-33). 

Upang maging mabisang pag-aasawa kung gayon, ang kasal na ito ng Sta. Iglesiya kay Kristo ay inihambing ni Apostol Pablo sa pagkakatulad ng iisang katawan ni Kristo: “Kaya nga, kayo ngayon ay katawan ni Kristo: ngunit ang bawat isa sa inyo ay may iba't ibang bahagi nito.” (1 Co. 12:27f).

Sa madaling salita, ang katawan ni Kristo, na siyang Sta. Iglesiya, ay dapat gumana sa isang teleolohikal na relasyon tulad ng anumang organikong katawan (=umiiral ang isang bahagi dahil at para sa kapakanan ng iba.

at samakatuwid ang bawat isa ay dapat palaging tumingin sa kagalingan at kapakanan ng iba pang mga bahagi sa diwa ng pagmamahalan at pagkakaisa). 

Itinakda ni Kristo sa pinakatiyak at malinaw na paraan ang teleolohikal na relasyong ito bilang gumagana din sa loob ng kanyang sariling katawan, ang Sta. Iglesiya, bilang Kanyang asawa. Iyon ang dahilan kung bakit sinabi ni Apostol Pablo: "Ang pag-ibig ni Kristo para sa Sta. Iglesiya ay natanto nang, bilang kanyang ulo, iniligtas niya ang buong katawan at isinakripisyo ang kanyang sarili para sa kanya upang gawin siyang banal" (Cfr. Ep. 5:23-25). Samakatuwid, ang Sta. Iglesiya ay gumaganti sa pag-ibig ni Kristo sa pamamagitan ng pagpapasakop ng kanyang sarili kay Kristo sa lahat ng bagay (Cfr. Ep. 5:24). 

Kaya naman, maging sa pag-aasawa, na sumusunod sa modelong ito ng isang ulo na may maraming bahagi at organo, na bumubuo ng isang katawan, lalo na sa kasal na ginawa sa espiritu ng Panginoong Jesukristo, ang diborsiyo ay napakaimposibleng mangyari dahil sa ang mga miyembro ng isang pamilya mula sa ama, hanggang sa ina at lahat ng kanilang mga anak ay laging nasa isip na sila ay pinamamahalaan ng teleological na relasyon sa walang hanggang buklod ng banal na pag-aasawa, at kapag nasira nila ang relasyon na ito ay mangangahulugan ng kamatayan at sa wakas ay paghihiwalay ng isang katawan na sila ay bumubuo, na magiging kanilang sariling pamilya. 

Ano ang mangyayari kung ang mag-asawa ay mag-diborsyo? 

Sa huli at sa ikatlong bahagi ng ebangheliyo para ngayong linggo ay nagkukuwento tungkol sa pagpalapit ki Jesus ng mga bata na bitbit ng kanilang mga magulang, nguni’t sinaway sila ng mga alagad. Kaya sinabi ni Jesus sa mga alagad na, “Hayaan ninyo na nag mga bata ay lumapit sa akin, sapagka’t sa mga katulad nila naghahari ang Diyos.” 

Ang eksenang ito ng mga bata at ni Kristo ay nagpapakita kung ano ang magiging epekto’t bunga ng diborsyo sa isang pamiliya. Ito ay ang pagkakawatak-watak, pagkahiwa-hiwalay at pagkaligaw-ligaw sa landas ng isang matuwid na buhay kung ang mga magulang nila ay tuluyang nakakahiwalay dahil sa nawawalan ang mga bata ng isang matibay at malakas na gabay sa kanilang paglaki’t pagtanda, na magbibigay sa kanila ng isang malinaw at segurandong direksyon ayon sa magagandang asal at pag-uugali sa loob ng isang tunay na kristiyanong pamilya.

dnmjr/09-30-2024

“ISKANDALO NG MGA KRISTIYANONG NAGKAWATAK-WATAK”

 

HOMILYA PARA SA IKA-26 na LINGGO SA KARANIWANG PANAHON (Cycle B) sa Misa para sa OL of Peñafrancia Deanery Chapel, Bgy. San Jose-San Pablo, Camaligan, Camarines Sur. 

       “ISKANDALO NG MGA KRISTIYANONG NAGKAWATAK-WATAK”  

“Ang sinuman na maging balakid upang ibagsak ang isa sa mga gumagawa ng mabubuting gawain sa ngalan ng Kristo ay mas mabuti pang itapon sa dagat na may malaking gilingang bato na nakapulupot sa kanyang leeg.” (Mk 9:42)

Iyan po an pinakaubod, o sumariyong mensahe ng ating tatlong binasa sa Banal na Kasulatan para sa linggong ito. 

Ang unang binasa na kinuha sa Mga Bilang 11:25-29, ay nagkikuwento tungkol sa dalawang karaniwang mga Israelita, si Eldad at si Medad na mga pinuno sa kampo, na nakatanggap din ng espiritu ng propesiya tulad ng pitumpung matatandang pinuno, at nagsimula ding maghula sa gitna ng kongregasyon. Ang kaganapang ito ay isinumbong ki Moises ng isang binatilyo na ang sabi,  “Sina Eldad at Medad ay nagpapahayag sa kampo.” Dahil dito, sinabi ni Josue na anak ni Nun at lingkod ni Moises, “Bakit di po ninyo sila sawayin?” Ngunit sinabi ni Moises, “Nangangamba ka bang ako'y mababawasan ng karangalan? Gusto ko ngang maging propeta at mapuspos ng espiritu ni Yahweh ang lahat ng mga Israelita.”     

Malinaw po dito sa Unang Binasa na noon pa man ay mayroon ng mga taong gustong manira ng kapwa at gustong magbawal na isagawa ng mga karaniwang tao ang regalo ng propesiya, at gusto rin nilang para sa kanila lang maging eksklusibo ang biyayang ito. Nguni’t ang dakilang propetang si Moises ay hindi naging sangayon sa ganitong kaisipan at ibig niyang lahat ay makatanggap din galing sa Diyos ng regalong ito upang ang lahat ng tao ay makapag-propesiya din. 

Sa Ikalawang Pagbasa na galing kay Santiago 5:1-6, sinasabi ng apostol na ito na ang mga mapepera, o mayayamang tao, ay siyang nagiging balakid sa mga karaniwang miyembro ng Iglesiya upang tumanggap din at makibahagi sa gawaing pagpapalaganap nin ebangheliyo sa paraan ng gawaing ebanghelisasyon. Sila din ang naging pasakit sa iba pang mga taong matutuwid sa lipunan 

Pakinggan nating muli ang sinabi ni Santiago. Ang sabi niya, “Pakinggan ninyo ito, kayong mayayaman! Tumangis kayo at humagulgol dahil sa mga kapighatiang darating sa inyo. Bulok na ang inyong mga kayamanan at kinain na ng mapanirang insekto ang inyong mga damit.  Kinakalawang na ang inyong ginto at pilak, at ang kalawang ding iyon ang magiging katibayan laban sa inyo at parang apoy na tutupok sa inyong laman. Iyan ang kayamanang inimpok ninyo para sa mga huling araw…Hinatulan ninyo at ipinapatay ang taong matuwid na hindi lumalaban sa inyo.” 

Sa Ebangheliyo naman na galing kay Markos (Mk. 9:38-43,47-48), ang sabi ay “Sinabi sa kanya ni Juan, “Guro, nakakita po kami ng isang taong nagpapalayas ng mga demonyo sa pamamagitan ng inyong pangalan. Pinagbawalan namin siya dahil hindi natin siya kasamahan.” Ngunit sinabi ni Jesus, “Huwag ninyo siyang pagbawalan sapagkat ang taong gumagawa ng himala sa pamamagitan ng pangalan ko ay hindi agad magsasalita ng masama laban sa akin. Sapagkat ang sinumang hindi laban sa atin ay panig sa atin.” 

Bakit kaya may mga taong masyadong mapagmapuri (self-righteous) at bilib na bilib sa kanilang mga sarili at gustong sarilinin ang mga magagandang bagay galing sa Diyos katulad ng makapagpropesiya o kaya makapaglingkod bilang mga ministro ng Sta. Iglesiya, na para bagang ang tingin nila sa sarili ay sila lang ang pinagpapala ng Diyos at wala ng iba. 

Gusto nilang apihin ang ibang tao dahil gusto nilang sila lang ang kilalaning totoo at tama sa lahat ng bagay sa relihiyon, at sinasabi nilang hindi totoo at peke ang hindi nila kaanib, at hindi tama at mali ang lahat ng hindi  sumasangayon sa kanila. 

Partikular itong nangyayari sa ibang mga miyembro ng kongregasyong pangrelihiyon, na ang tingin nila sa kanilang sarili ay sila lang ang may karapatang magmisa at magsagawa ng mga sakramento dahil sila daw ang orihinal na iglesiyang itinatag ni Kristo sa lupa at mas nakarararami ang kanilang miyembro. 

Ang sabi naman po natin diyan ay hindi sa kung ano ang totoo, o kung sino sa atin ang tama, kungdi ang lahat ng ito ay trabaho lamang. Nagtatrabaho lamang kami at kung gusto nila, ay magtrabaho din sila na katulad ng sa amin. Dapat sa kabutihan lamang tayo, at hindi sa kulay ng ating mga paniniwala o organisasyong kinabibilangan. 

Kaya sabi sa ebangheliyo, “Tandaan ninyo: ang sinumang magbigay sa inyo ng isang basong tubig dahil sa kayo'y tagasunod ko ay tiyak na tatanggap ng gantimpala.” “Mabuti pa sa isang tao ang siya'y bitinan sa leeg ng isang malaking gilingang-bato at itapon sa dagat kaysa maging sanhi ng pagkakasala ng isa sa maliliit na ito na nananalig sa akin.” 

Para sa mga taong ito na mapanghusga, ang sabi pa rin ng ebangheliyo, “Kung ang kamay mo ang nagiging sanhi ng iyong pagkakasala, putulin mo ito! Mas mabuti pa ang magkaroon ng buhay na putol ang isang kamay, kaysa may dalawang kamay na mapunta ka sa impiyerno, sa apoy na hindi namamatay. Kung ang paa mo ang nagiging sanhi ng iyong pagkakasala, putulin mo ito! Mabuti pa ang pumasok sa buhay na walang hanggan na putol ang isang paa, kaysa may dalawang paa na mapunta ka sa impiyerno. At kung ang isang mata mo ay nagiging sanhi ng iyong pagkakasala, dukitin mo ito! Mabuti pang pumasok ka sa kaharian ng Diyos na iisa lang ang mata, kaysa may dalawang mata ngunit itatapon ka naman sa impiyerno.” 

Kaya nga po, ang naging tema ng aking homiliya ngayong linggo ay ang “Eskandalong nagawa sa mundo ng pagkawatak-watak at pagkakhiwalay ng mga Kristyano”, ay dahil sa mga taong ito na mga mapagmapuri (self-righteous), mapanghusga sa kapwa,  at bilib na bilib sa kanilang sarili na sila na lamang ang tama at ang relihiyong kanilang kinaaniban ay ang siyang totoo, na kaya nilang pumatay ng kapwa tao para lamang isulong ang kanilang sariling paniniwala na ang kanilang relihiyong kinaaniban ay ang totoo at tama. 

Ang pagkawatak-watak na ito ng mga kristyano ay ang napakalaking eskandalo upang maging isa ring handlang para sa kumbersyon ng mundo papunta sa Diyos, at hadlang din sa pagpasok ng ilang mga tawo upang sumama at sumanib sa ating mga samahan sa loob ng Sta. Iglesiya. Ang problemang ito ay may kinalaman sa malaking krisis sa pananampalataya na hinaharap ng kasalukuyang Sta. Iglesiya sa modernong panahon. 

Ang solusyon para sa ganitong problema ng Sta. Iglesia ay ang Ekumenismo na itinataguyod ng Ikalawang Konsilyo Vatikano ng Iglesiya Katolika Apostolika Romana. Nguni’t sa kabila ng panawagang ito para sa Ekumenismo, ay patuloy pa rin ang pagmatigas-tigasan ng ilang miyembro ng Sta. Iglesiya na magpanatili sa kanilang ugaling mapagmapuri (self-righteous), mapanghusga sa kapwa,  at bilib na bilib sa kanilang sarili upang patuloy na itakwil ang hindi nila kapanalig sa kanilang paniniwala. Malinaw po ang sabing Ikalawang Pagbasa na galing ki Apostol Santiago ang kahihinatnan ng ganitong uri ng mga taong kagaya nila. 

Iyan na po ang mensaheng ipinararating sa atin ng Diyos sa pamamagitan ng kanyang mga salita ngayong ika-26 na Linggo sa Karaniwang Panahom.                                

dnmjr_09/24/2024

 

THE HUMAN CONDITION

                                                           by: Dominador N. Marcaida Jr.                                             

The Human condition which Pope Francis would like to spouse in his pronouncements, perhaps we can surmise, is very much rooted and inclined to the Christian understanding of it: that humans are born in the sinful state and are doomed in the afterlife unless they receive salvation through Jesus Christ. However, this Christian belief of the human condition can be tempered with Buddhism, which teaches that human existence is a perpetual cycle of suffering, death and rebirth from which humans can be liberated through the Eightfold path. (Source: Wikipedia article, The Human Condition). 

How did we try to reconcile both beliefs, and teachings, about the human condition with our own and with that of other philosophers, such as Hannah Arendt (1958), etc.? 

We tried to reconcile both teachings through the diagram that is shown above:

In this diagram, we try to show that the human and spiritual conditions of man are the sufferings, death and resurrection of a christian patterned after the Paschal Mystery of Jesus Christ that he accomplished for the salvation of mankind, and which a christian undergoes in the initiation of rebirth called baptism. 

The tripartite division of The Human Condition, according to Hannah Arendt, is Labour, Work and Action. Action is divided into two categories: the vita activa and the vita contemplativa. In the diagram shown here, the red and green colored parts consist of the vita contemplativa category, while the orange and blue parts consist of the vita activa category.
 

dnmjr/21 Sept. 2024

 

HOMILIYA PARA SA Ika-24ng LINGGO SA KARANIWANG PANAHON (Cycle B) sa Misa para sa OL of Peñafrancia Deanery Chapel, Bgy. San Jose-San Pablo, Camaligan, Camarines Sur. 

“PANANAMPALATAYA O MABUTING GAWA”

 

Kung noong nakaraang linggo ang ipinagkumpara natin ay tungkol sa kung alin ang mahalaga sa dalawa, ang pagsunod sa mga tradisyon ng relihiyon o ang pagbigay pryoridad sa pangloob na kalinisan ng puso at pagtulong sa kapwa, ngayon namang linggo ay ikukumpara natin ang pananampalataya sa mabuting gawa. Alin sa dalawang ito ang higit na kailangan ng tao para sa kanyang kaligtasan?

Ang pananampalataya at mabuting gawa ay ang dalawang mahahalagang sangkap sa espirituwal na buhay ng isang kristyano. Masyadong masalimoot ang usaping ito noong magsimula ang doktrinang “Sola Fide” ni Martin Luther, na pinaniwalaan ng kanyang mga tagasunod, at nagin nang masyadong kontrobersiyal para sa karaniwang mambabasa at tagapangaral ng Bibliya. Sabi nila, “hindi ako naligtas sa pamamagitan ng aking mabubuting gawa dahil ako ay naligtas sa pamamagitan ng biyaya sa pamamagitan ng pananampalataya na gumagawa ako ng mabubuting gawa!”  

Ito po ang paboritong talata sa Bibliya na ginagamit ng ating mga kapatid na Protestante upang igiit ang kanilang doktrina sa “Sola Fide”: “Sapagkat dahil sa biyaya kayo ay naligtas, sa pamamagitan ng pananampalataya—at ito ay hindi mula sa inyong sarili, ito ay kaloob ng Diyos—hindi sa pamamagitan ng mga gawa, upang walang sinumang makapaghambog" (Efeso 2:8-9). Tama naman po ang sinasabi ng talatang ito, nguni’t parating mali ang pakahulugan na sinasabi ng iba tungkol sa talatang ito.

Heto po naman ang iba pang sinasabi ng mga binasa natin ngayong linggo na galing din sa Banal na Kasulatan:

Sa Unang Pagbasa na kuha sa Is 50:5-9, sinabi din na: “Binigyan ako ng Panginoong Yahweh ng pang-unawa, hindi ako naghimagsik o tumalikod sa kanya. Hindi ako gumanti nang bugbugin nila ako, hindi ako kumibo nang insultuhin nila ako. Pinabayaan ko silang bunutin ang aking balbas at luraan ang aking mukha. Hindi ko pinansin ang mga pag-insultong ginawa nila sa akin, sapagkat ang Panginoong Yahweh ang tumutulong sa akin. Handa akong magtiis, sapagkat aking nalalaman na ako'y hindi mapapahiya. Ang Diyos ay malapit, at siya ang magpapatunay na wala akong sala. May mangangahas bang ako'y usigin? Magharap kami sa hukuman, at ilahad ang kanyang paratang. Ang Panginoong Yahweh mismo ang magtatanggol sa akin. Sino ang makapagpapatunay na ako ay may sala? Mawawalang lahat ang nagbibintang sa akin, tulad ng damit na nginatngat ng insekto.”

Sa Santiago 2:14-18, ang ikalawang pagbasa, sinabi din  na: “Kung talagang may magsasabi, “May pananampalataya ako, at ikaw naman ay may mabuting gawa.” Ito naman ang isasagot ko, paano ko makikita ang pananampalataya mo kung wala ka namang mabuting gawa? Ipapakita ko sa iyo na may pananampalataya ako sa pamamagitan ng mabuti kong gawa.”

Sa ebanghelio na galing sa Markos 8:27-35, sinabi na: “Pinalapit ni Jesus ang mga tao kasama ang kaniyang mga alagad at sinabi sa kanila: Ang sinumang nagnanais sumunod sa akin, tanggihan niya ang kaniyang sarili, pasanin ang kaniyang krus at sumunod sa akin. Ito ay sapagkat ang sinumang nagnanais na magligtas ng kaniyang buhay ay mawawalan nito. Datapuwat ang sinumang mawalan ng buhay dahil sa akin at sa ebanghelyo ay maililigtas niya ito.”

Kung ipapaliwanag natin ang mga binasa sa Unang Pagbasa na kuha sa Isaias 50:5-9, ay nagsasabi ito na ang mga pagtitiis na sinasapit ng isang mananampalataya ay siya na po ang mga mabuting gawa na bunga, o resulta, ng kanyang pananampalataya.

Diyan sa ikalawang pagbasa naman ay makukuha ang mga argumento pabor para sa mabuting gawa laban sa pananampalataya.

Kung alin sa dalawa ang kailangan ng tao para sa kanyang kaligtasan, ang sagot  ayon sa propesor namin noon sa Teyolohiya, ay ang pananampalataya muna sa umpisa ng kanyang kumbersyon sa kristyanismo upang siya ay tuluyang makapasok sa iglesiya at maligtas. At, kapag siya ay nakapasok na at nailigtas na, siyempre kailangan na siyang gumawa ng mabubuting gawa bilang bunga ng kanyang pananampalataya, mga mabuting gawa tulad ng mga sinabi sa unang pagbasa.

Kaya po naman, ang ebanghelio ngayong linggo ay malinaw na nagpapaalala sa sinumang ibig sumunod kay Jesus na sinumang nagnanais na magligtas ng kaniyang buhay ay mawawalan nito; nguni’t ang sinumang mawawalan ng buhay dahil sa pananampalataya sa kanya at sa pananampalataya sa ebanghelyo ng Diyos ay maililigtas niya ang buhay niya sa mundong ito at sa susunod niyang buhay.

dnmjr_09/13/2024

"PABORITISMO"

 

HOMILIYA PARA SA Ika-23 na LINGGO SA KARANIWANG PANAHON (Cycle B) sa Misa para sa OL of Peñafrancia Deanery Chapel, Bgy. San Jose-San Pablo, Camaligan, Camarines Sur. 

“PABORITISMO” 

Ang ebangheliyo para sa ika-23 na Linggo sa Karaniwang Panahon, ay hango sa Mk 7:31-37. 

Ang homiliya para sa linggong ito ay mayroong temang “PABORITISMO”. 

Ang ibig sabihin daw po ng paboritismo ay ang hindi patas na pagkiling sa isang bagay o tao kumpara sa iba; isang partikular na pagkagusto na nagbibigay ng hindi patas na katangi-tanging pagtrato sa isang bagay, tao, o grupo, sa kapinsalaan ng iba.

Ang gawaing ito ay parating nararanasan sa loob ng ating mga paaralan, kung saan ang isang guro, o titser, ay may itinatanging isa, o dalawang estudyante, sa loob ng kanyang klase. Ang tawag ng mga kaklase sa estudyanteng paborito ni titser ay “teacher’s pet”. Ito ay isang mag-aaral sa isang klase na gustong-gusto ng guro at higit na tinatratong maganda kaysa sa ibang mga mag-aaral. Ang mag-aaral na ito (ang teacher’s pet) ay palaging nasa honor roll, palaging kasali sa maraming mahahalagang aktibidad ng paaralan, tulad ng mga paligsahan,  at pinararangalan din dahil sa kanyang katalinuhan, kagandahan (o kaguwapuhan), popularidad, at pera.

Kadalasan, ang mga teacher’s pet ay ‘yung mga estudyanteng matatalino, may itsura at magaganda. Kung minsan, ito yung mga estudyanteng palaging may dalang pasalubong ki titser, na nagbibigay, o naglalagay, ng apple sa mesa ni teacher, nagbubuhat ng mga gamit o libro ni titser, etc., tuwing papasok sa paaralan.

Sa iglesiya, ang isang paborito ay yaong mga tao na pinatungan ng mga kamay sa ulo, tulad, halimbawa, ng mga ministro na itinatalaga sa mga mahahahalaga at mabigigat na tungkulin sa loob ng iglesiya.

Sa unang pagbasa na kuha sa Isaias 35:4-7, ay nagsasabi na: “Ito ang sabihin sa pinanghihinaan ng loob: Huwag kang matakot, lakasan mo ang iyong loob! Darating na ang Diyos, at ililigtas ka sa mga kaaway.” Sa mga biktima ng paboritismo, ang mga salitang ito ni Propeta Isaias ay siya na po ang maghahatol sa kanila.

Para naman sa paboritismo sa pagiistima ng mga bisita sa bahay, pakinggan po ang mga hulit sa atin ni Apostol Santiago (Santiago 2:1-5) sa ikalawang Pagbasa ngayong linggo, na ang sabi: “Mga kapatid, ang mga mananampalataya sa ating maluwalhating Panginoong Jesucristo ay hindi dapat magpakita ng paboritismo. Kung may pumasok sa inyong mga pagtitipon na isang lalaking may mga singsing na ginto at nakadamit nang magara, at dumating din doon ang isang dukha na gusgusin ang damit, at inasikaso ninyong mabuti ang nakadamit nang magara at sinabi sa kanya, “Dito kayo maupo,” at sinabi naman ninyo sa mahirap, “Tumayo ka na lang diyan,” o kaya'y, “Sa sahig ka na lang umupo,” nagtatangi na kayo at humahatol nang mali. Mga kapatid kong minamahal, Hindi ba't pinili ng Diyos ang mahihirap sa mundong ito upang maging mayaman sa pananampalataya at maging kasama sa kahariang ipinangako niya sa mga umiibig sa kanya?”

Sabi sa isang pahayag sa Facebook Page na “Pumarito ka, Sumunod ka sa Akin”, “Kinondena ni Santiago ang ganoong pagkiling sa iba, partikular na ang diskriminasyon laban sa mahihirap na pabor sa mayayaman (tingnan ang Santiago 2:2–6). Itinuturo ng ibang mga banal na kasulatan na ang mga tagasunod ni Kristo ay hindi dapat magpakita ng diskriminasyon batay sa kulay ng balat, katayuan sa lipunan, kasarian, o nasyonalidad; edukasyon o katayuan sa ekonomiya (Mga Kawikaan 22:22); pananamit (tingnan sa Santiago 2:13); o kalusugan, edad, o kaugnayan sa relihiyon. Sa pamumuhay sa ganitong paraan, mas nagiging katulad tayo ng ating Ama sa Langit, na “walang pagtatangi ng mga tao” (Mga Gawa 10:34; Mga Taga Roma 2:11).

Kung si Jesus ang tatanungin, sino po ba ang kanyang mga papanigan? O dili kaya, kanino po ba siya palaging panig? Kung noong nakaraang linggo ay sinabi natin na pinapanigan ni Jesus ang mga mulat na tumutulong sa mga pangangailangan ng kapwa-tao kaysa bulag na tagapagsunod sa mga tradisyon ng relihiyon, sa linggo naming ito ay ipinapakita niya ang kanyang pagpanig sa mga taong nangangailangan ng kanyang tulong, sa isang pipi’t bingi, na siyang parating inaapi at tinutukso sa lipunan ng tao.